در ایران روزانه 7 تا 10 نفر از هم‌وطنان عزیزمان به علت نرسیدن عضو پیوندی جان خود را از دست می‌دهند. این درحالی است که سالیانه به‌طور میانگین حدود 3000 نفر دچار مرگ مغزی میشوند که قابلیت اهدای عضو را دارند. تنها 1000 نفر در سال عضو اهدا می‌کنند. فردی که دچار مرگ مغزی شده است، هرگز به زندگی باز نخواهد گشت. آنچه باعث می‌شود خانواده‌ها به اهدای عضو رضایت دهند، آگاهی کافی در مورد مرگ مغزی است، مرگی که می‌تواند زندگی را هدیه دهد. نابودی کامل سلول‌های مغز به علت ورم مغز، توقف خون‌رسانی و نرسیدن مواد مغزی و اکسیژن به مغز در اثر مسدود شدن رگ‌هایی که از قلب به مغز می‌رسند باعث مرگ مغزی می‌شود. مرگ مغزی با کما تفاوت دارد. در کما تنها سلول‌های مغز دچار اختلال عملکرد می‌شود اما در مرگ مغزی تمامی سلول‌ها نابود میشوند و چیزی جز توده‌ی خمیریشکل لزج باقی نمیماند. پس از تأیید مرگ مغزی توسط پزشکان متخصص باید سریع‌تر تصمیم به اهدای عضو گرفت تا بتوان جان انسان یا انسان‌هایی را از مرگ نجات داد. مرگ مغزی مرگی است که می‌تواند زندگی‌بخش باشد.
)