صورتی گرم، صمیمی و آشنا دارد. از همان صورت‌هایی که حتی اگر نشناسیدش، تا چهره‌اش را ببینید به خود می‌گوید: او را قبلا جایی دیده‌ام. این گرمی و آشنایی صورت تا به حدی بود که در لحظه‌ی روشن شدن تصویرش در نمایشگرهایمان، انگار رنگ آشنایی و صمیمت به نمایشگر پاشیده‌اند. گرمای صدا و هیجان صحبتش، ناخودآگاه شما را برای دانستن تمام رازهای سر به مهر عالم علم کنجکاو می‌کند!
دلتان می‌خواهد هر آن چه را که نمی‌دانید از او بپرسید. از فضا، از ستاره‌ها، از همه چیز! از ابعاد کوانتومی بگیر تا فاصله‌های میان کهکشان‌ها! همه و همه را دلتان می‌خواهد با شور و گرمای صدا و بیان او بشنوید. این چهره‌ی گرم و صمیمی نامی آشنا برای دنبال‌کنندگان ترویج علم ایران است. آری، سیاوش صفاریان‌پور.
)