نگرش امروز جامعه به امر "قضاوت کردن" بسیار منفی و جبهه‌گیرانه است. یکی از پرتکرارترین گزاره‌ها، چه در فضای مجازی و چه در دنیای واقعی، گزارة " هرگز قضاوت نکن" می‌باشد. نسبی‌گرایی که نتیجه و دستاورد شک‌گرایی است، با گذشت زمان هرچه بیشتر گریبان‌گیر جامعه شده‌است. مکتبی که به پیروانش توصیه می‌کند هرگز به امر مذموم قضاوت آلوده نشوند؛ چراکه هر شخصی می‌تواند حقیقت مختص به خود را داشته باشد و ممکن است چیزی که برای شخص (الف) درست و خوب است برای شخص (ب) لزوما این‌طور نباشد. به‌بیان‌دیگر حقیقت مطلق و واحدی وجود ندارد؛ اما سوال اینجاست که آیا اساسا انسان می‌تواند و اگر بتواند، باید قضاوت کردن را کنار بگذارد؟ در فرضی هم که این رهایی از قضاوت کردن ممکن باشد، آیا عدم قضاوت به‌صورت مطلق کار درستی می‌باشد؟ در این نوشتار به این پرسش‌ها پاسخ داده خواهد شد. سوالاتی مانند؛ قضاوت به چه معناست؟ آیا هرنوع قضاوتی مذموم است؟ چه ارتباطی میان قضاوت کردن و نقد کردن وجود دارد؟ آیا قضاوت و تصمیم‌گیری به یکدیگر وابسته‌اند؟ و در نهایت نیز راه‌حل‌ها و راهکارهای پیشنهادی ارائه می‌گردد ...
)