دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده
همه گیری کرونا به ساحت بسیاری از مناسبات زندگی وارد شد و آنها را وارد مرحلهی تازهای کرد. از شیوهی تعاملات تا مناسبت کاری. به دنبال آن مرگ نیز معنایی تازه به خود گرفت. افرادی که حتی شیوهی تشییع آنها نیز بهکل متفاوت از پیشینیان بود و بازماندگانشان گویی ساحت دیگری از پایان زندگی را لمس میکردند. روایت حاضر در تلاش است بر مبنای دیدگاه پیشنهادی نوربرت الیاس، جامعهشناس آلمانی در کتاب تنهایی دم مرگ و بر اساس تجربهی زیستهی مؤلفان به شرح این تغییر بپردازد و به بازخوانی آن مفهوم متناسب با شرایط تغییریافته نزدیک شود.